Narodziny żubrów

Hodowla żubrów w lasach pszczyńskich sięga 1865 roku. Wtedy to książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg wymienił z Aleksandrem II, carem rosyjskim, 20 jeleni schwytanych w lasach pszczyńskich za 4 żubry białowieskie. Zwierzęta przewieziono pociągiem i umieszczono w dwuhektarowej zagrodzie Leśnictwa Wygorzele w Nadleśnictwie Murcki. Lepsze warunki zapewniono żubrom rok później, kiedy to przeniesiono je do ogrodzonego zwierzyńca "Oberforsten" o powierzchni 600 hektarów. W 1891 roku żubry przeniesiono do Nadleśnictwa Pszczyna, do zwierzyńca "Niederforsten". Miały tu do swojej dyspozycji 11 000 hektarów lasów położonych między Jankowicami a Cielmicami. W owym czasie hodowla miała charakter półwolny, nie kontrolowano reprodukcji, a okresowo dokarmiano żubry zimą.

Aż do 1936 roku żubry były własnością książąt pszczyńskich. W czasie wojny nadzór nad hodowlą przejęły władze okupacyjne. Po drugiej wojnie światowej ocalałe zwierzęta umieszczono w trzyhektarowym rezerwacie (1946), a następnie w zagrodzie o powierzchni 400 hektarów (1947). W 1948 dyrekcja Lasów Państwowych Okręgu Śląskiego zadecydowała o budowie siedmiuset hektarowego rezerwatu, gdzie żubry przebywają do dnia obecnego. Do 1955 hodowlą zarządzało Nadleśnictwo Pszczyna. Od 1956 roku rezerwat przejął zarząd Ochrony Przyrody Ministerstwa Leśnictwa w Warszawie. Z dniem 1 stycznia 1979 roku Ośrodek Hodowli Żubrów w Pszczynie z siedzibą w Jankowicach został przekazany pod zarząd Babiogórskiego Parku Narodowego w Zawoi, a od 1 stycznia 1987 roku pozostaje pod zarządem Ojcowskiego Parku Narodowego w Ojcowie.

Aktualnie ośrodek zajmuje 742,56 hektarów powierzchni Nadleśnictwa Kobiór w całości ogrodzonej siatką metalową. Wydzielono trzy zagrody matecznikowe, a w ich obrębie trzy zagrody karmowe wyposażone w paśniki.

Powiat